Welkom in de wereld, mooi talentje!

Vandaag is er binnen mijn vriendenkring een gezond baby’tje geboren. Zo prachtig weer een nieuw leven. We verwelkomen de nieuwe baby en masse maar ik besef mij ook dat er tegelijkertijd dat er (in dit geval) een vader en moeder worden ‘geboren’. Het is het eerste kind van dit stel en ik kan mij nog goed herinneren dat op zo’n moment je gevoel de hele wereld op zijn kop staat.

Bij het wegmijmeren in herinneringen dat wij nog een baby in huis hadden met alle ups and downs, besef ik mij dat we als verzorgers in de opvoeding van onze kinderen van fases naar fases, of van uitdaging naar uitdaging, aan het leven zijn. Het gezegde kleine kinderen, kleine zorgen… grote kinderen, grote zorgen is erop gebaseerd dat bij het verstrijken van de tijd de zorgen om je kind toeneemt. Het ligt iets genuanceerder. Zorgen nemen al naar gelang niet toe of af, het accent verschuift. De omstandigheden veranderen, de wereld van je kind wordt groter en je kind wordt zelfstandiger. Hoe ouder kinderen worden, hoe meer zij integreren in de maatschappij en hoe belangrijker wij het vinden dat zij daar in passen. Of het nu is dat zij niet mee komen op school, sociaal, ongepast gedrag vertonen of gewoonweg niet passen in de mal van het leven; we willen graag dat onze kinderen meevaren in de stroom van het ‘standaard’ leven. Daarmee hopen we dat ze het gelukkigst worden en dat het voor hen het makkelijkst gaat.

Hoe ziet die mal van het leven er eigenlijk uit? Wie bepaalt die standaard? Welk gemiddelde is representatief? Het is een fictieve werkelijkheid waar we onze kinderen proberen in te duwen.

Onze sociale antenne vanuit oudsher drijft ons om zoveel mogelijk binnen de norm te passen zodat we erbij horen. Uitsluiting is geen optie. Zo zijn wij nu eenmaal genetisch gemodificeerd. Is dit heden ten dage helpend…? Niet altijd, vaker niet dan durf ik zelfs te stellen. Steeds meer groepen willen inclusiviteit maar sluiten zichzelf daarmee juist uit, een ingewikkeld dilemma. 

Dit kleine mensje wat vandaag is geboren zal op sommige punten helemaal passen maar op sommige punten enorme unieke talenten hebben waarvan je je misschien wel achter je oren gaat krabben. Vergeet niet dat de meest succesvolle mensen, die we al dan niet postuum, nog steeds alleen bij hun voornaam hoeven te noemen om een beeld van ze te krijgen, op héél veel punten niet in die standaard mal pasten. Omdat zij dankzij karakter, omstandigheden, opvoeding of een combinatie daarvan durfden af te wijken van het gemiddelde. En woorden als inclusiviteit of exclusiviteit nog niet kenden maar dit zagen als een kans om zich te onderscheiden en ervan te profiteren. 

Ik wil daarom een lans breken voor die ouders die hun kind motiveren tegen de gangbare stromen in, om zichzelf te zijn in al hun unieke talenten. Die ouders die de valkuilen die de maatschappij hen toedicht, weten om te keren als kwaliteit en te zien als een bijzonder talent. Die hun kind blijven steunen en hen altijd blijven zien als die parel tussen al die duizenden lege oesters in hun eigenwijze zijn, in hun uiterlijk, in hun keuzes en in hun eigen tempo. Wees blij lieve ouders, je hebt een uniek exemplaar te pakken…koester deze! 

Reviews




“Hier heb je als ouder zoveel aan”




“Wauw wat een fantastische Masterclass is dit, zoveel informatie op een rij”



“Heel fijn om concreet zo de informatie te krijgen die iedere ouder van een (vermoedelijk) HB kind zou moeten krijgen”